Web3 คืออะไร?
Last updated
Last updated
Web1 (พ.ศ. 2523 - 2543): เป็นที่รู้จักในฐานะยุคแรกของอินเทอร์เน็ต Web1 เริ่มต้นในคริสต์ทศวรรษ 1980 และดำเนินไปจนถึงปี 2000 ช่วงเวลานี้มีลักษณะเฉพาะคืออินเทอร์เน็ตถูกใช้เป็นหลักในการส่งข้อมูลพื้นฐาน โดยเว็บไซต์ส่วนใหญ่จะคงที่และขาดการโต้ตอบระหว่าง ผู้ใช้และเนื้อหา เว็บไซต์เหล่านี้มักถูกอธิบายว่าเป็น "อ่านอย่างเดียว" ซึ่งผู้ใช้สามารถเข้าถึงและอ่านข้อมูลได้ แต่ไม่สามารถโต้ตอบหรือมีส่วนร่วมได้ เทคโนโลยีที่สำคัญในยุคนี้ประกอบด้วยโปรโตคอล เช่น SMTP (อีเมล), HTTP (เว็บ) และ FTP (การถ่ายโอนไฟล์) “Web1 = อินเทอร์เน็ตแห่งข้อมูล; กล่าวคือ เว็บไซต์ HTML CSS ที่คุณไม่สามารถโต้ตอบได้ Web1 แสดงถึงยุคของอินเทอร์เน็ตแห่งข้อมูล ประกอบด้วย HTML และ CSS และไม่มีการโต้ตอบ ไม่สามารถนำเสนอประสบการณ์ผู้ใช้ได้”
Web2 (พ.ศ. 2543 - ปัจจุบัน): ระยะนี้ถือเป็นการเปลี่ยนผ่านจากเว็บไซต์แบบคงที่ไปเป็นแพลตฟอร์มเชิงโต้ตอบ ซึ่งผู้ใช้สามารถมีส่วนร่วมและสร้างเนื้อหาได้ Web2 มุ่งเน้นไปที่การโต้ตอบและเครือข่ายโซเชียล ด้วยการเกิดขึ้นของแพลตฟอร์มเช่น Facebook, Twitter และ YouTube ทำให้ผู้ใช้สามารถแบ่งปัน แสดงความคิดเห็น และเชื่อมต่อระหว่างกัน กล่าวง่ายๆ ก็คือ แม้ว่า Web1.0 จะอนุญาตให้ผู้ใช้สามารถเรียกดูและดูผลิตภัณฑ์ได้ แต่ Web2.0 ก็ได้นำเสนอฟีเจอร์ต่างๆ เช่น การแสดงความคิดเห็นและการถูกใจบนแพลตฟอร์มโซเชียลมีเดีย อย่างไรก็ตาม Web2.0 ถูกครอบงำโดยยักษ์ใหญ่ด้านเทคโนโลยีที่ควบคุมแง่มุมส่วนใหญ่ของมัน เมื่อทำการซื้อ ผู้คนมักจะค้นหาผ่านแพลตฟอร์มเช่น Google, Amazon, Taobao หรือ Shopee แม้ว่าแพลตฟอร์มเหล่านี้จะอำนวยความสะดวกและควบคุมการโต้ตอบระหว่างผู้ใช้ กลไก Web2.0 ยังคงมีความท้าทายบางประการ:
ผู้ให้บริการอาจประสบปัญหาในการถ่ายโอนข้อมูลของตนไปยังแพลตฟอร์มอื่นโดยไม่สูญเสียชื่อเสียงและฐานลูกค้า
ผู้ใช้สามารถควบคุมวิธีการใช้และจัดการข้อมูลของตนได้อย่างจำกัด
แพลตฟอร์มแบบรวมศูนย์สามารถทำการตัดสินใจที่ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อผู้ใช้ เช่น การกรองเนื้อหาที่ผู้ใช้สร้างขึ้น หรือการจำกัดการเข้าถึงคุณสมบัติบางอย่าง
“Web2 = อินเทอร์เน็ตแห่งการโต้ตอบ; เช่น แพลตฟอร์มสมัยใหม่ เช่น Facebook, Twitter ฯลฯ ที่ช่วยให้คุณสามารถเชื่อมต่อกับผู้อื่นได้ตั้งแต่ต้นทางถึงปลายทาง” Web3: ระยะนี้อยู่ระหว่างการพัฒนาและคาดว่าจะนำมาซึ่งอินเทอร์เน็ตแบบกระจายอำนาจ ซึ่งพลังงานไม่ได้กระจุกตัวอยู่ในมือของบริษัทเทคโนโลยีขนาดใหญ่เพียงไม่กี่แห่ง แต่มีการกระจายอย่างกว้างขวางในหมู่ผู้ใช้และผู้เข้าร่วม Web3 ใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีบล็อกเชนเพื่อสร้างสภาพแวดล้อมที่เปิดกว้าง โปร่งใส และปลอดภัย ซึ่งผู้ใช้สามารถโต้ตอบได้โดยไม่ต้องมีคนกลาง รับประกันความเป็นส่วนตัวและความเป็นเจ้าของข้อมูลส่วนบุคคล และช่วยให้พวกเขาได้รับคุณค่าจากข้อมูลของพวกเขา ในสภาพแวดล้อม Web3 ค่ามักจะถูกแลกเปลี่ยนในรูปแบบของโทเค็น นี่ถือเป็นก้าวต่อไปของวิวัฒนาการของอินเทอร์เน็ต ที่เปิดโอกาสใหม่ๆ ให้กับอนาคต “Web3 มุ่งเน้นไปที่ระบบนิเวศของผลิตภัณฑ์เทคโนโลยีที่มีการกระจายอำนาจ ไม่เชื่อใจ ไม่ได้รับอนุญาต และทำงานร่วมกันได้”
แนวคิดหลักของ Web 3.0 คืออะไร Web 3.0 แสดงถึงวิวัฒนาการครั้งต่อไปของอินเทอร์เน็ต โดยเน้นการกระจายอำนาจ ความไม่ไว้วางใจ ความเข้าใจเชิงความหมาย และการโต้ตอบที่ได้รับการปรับปรุง ส่วนนี้สำรวจแนวคิดหลักที่กำหนด Web 3.0 โดยเน้นถึงศักยภาพในการเปลี่ยนแปลง
Web 3.0 แสดงถึงวิวัฒนาการครั้งต่อไปของอินเทอร์เน็ต โดยเน้นการกระจายอำนาจ ความไม่ไว้วางใจ ความเข้าใจเชิงความหมาย และการโต้ตอบที่ได้รับการปรับปรุง ส่วนนี้สำรวจแนวคิดหลักที่กำหนด Web 3.0 โดยเน้นถึงศักยภาพในการเปลี่ยนแปลง
หัวใจสำคัญของ Web 3.0 คือการเปลี่ยนจากระบบนิเวศดิจิทัลแบบรวมศูนย์ไปเป็นสถาปัตยกรรมเว็บแบบกระจายอำนาจ โมเดลนี้จะกระจายพื้นที่จัดเก็บและการประมวลผลข้อมูลไปยังหลายโหนดในเครือข่าย ซึ่งช่วยลดการพึ่งพาหน่วยงานส่วนกลาง ผู้ใช้สามารถควบคุมข้อมูลของตนได้อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน รวมถึงสถานที่จัดเก็บและวิธีการสร้างรายได้ ส่งเสริมอินเทอร์เน็ตที่เป็นประชาธิปไตยและเสมอภาคมากขึ้น
การกระจายข้อมูล: พื้นที่จัดเก็บข้อมูลมีการกระจายอำนาจผ่านเครือข่ายที่เป็นของหน่วยงานต่างๆ
การเพิ่มขีดความสามารถของผู้ใช้: บุคคลควบคุมการจัดเก็บข้อมูลของตนและสามารถสร้างรายได้จากข้อมูลของตนเองได้
ความซ้ำซ้อนของข้อมูล: ข้อมูลจะถูกทำซ้ำในหลาย ๆ ตำแหน่งเพื่อให้มั่นใจถึงความสอดคล้องและความปลอดภัย
Web 3.0 นำเสนอแนวคิดเรื่องความไม่ไว้วางใจ ทำให้ผู้ใช้สามารถโต้ตอบได้โดยตรงโดยไม่ต้องไว้วางใจบุคคลที่สาม นี่เป็นการแตกต่างไปจากบริการบนเว็บแบบเดิมๆ ที่หน่วยงานกลางจัดการข้อมูลและธุรกรรม ซึ่งมักจะนำไปสู่ความกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยและการใช้งานในทางที่ผิด
ประโยชน์:
ความปลอดภัย: ลดความเสี่ยงของการละเมิดข้อมูลและการจัดการที่ไม่เหมาะสม
ความเป็นอิสระของผู้ใช้: ให้อำนาจแก่ผู้ใช้ในการควบคุมธุรกรรมและการโต้ตอบของตน
Semantic Web เป็นองค์ประกอบสำคัญของ Web 3.0 ซึ่งช่วยให้เครื่องเข้าใจความหมายหรือความหมายของข้อมูลบนเว็บ ด้วยการใช้ประโยชน์จากเมตาดาต้าและปัญญาประดิษฐ์ Semantic Web ช่วยให้สามารถตีความเนื้อหาที่ผู้ใช้สร้างขึ้นได้แม่นยำยิ่งขึ้น เพิ่มความเกี่ยวข้องและประสิทธิภาพของบริการเว็บ
การค้นหาอัจฉริยะ: ให้ผลการค้นหาที่แม่นยำและเกี่ยวข้องกับบริบทมากขึ้น
ความช่วยเหลืออัตโนมัติ: เสริมพลังให้ตัวแทนอัจฉริยะเพื่อช่วยเหลือผู้ใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น
Web 3.0 มีเป้าหมายเพื่อเพิ่มการเชื่อมต่อระหว่างเทคโนโลยีที่หลากหลาย อำนวยความสะดวกในการเคลื่อนย้ายข้อมูลอย่างราบรื่นข้ามแพลตฟอร์มโดยไม่ต้องมีคนกลาง การโต้ตอบในระดับนี้ช่วยเพิ่มประสบการณ์ผู้ใช้ ช่วยให้สามารถเปลี่ยนแปลงบริการต่างๆ ได้อย่างราบรื่น ในขณะที่ยังคงการตั้งค่าและการกำหนดลักษณะเฉพาะตัวไว้
Data Mobility: ช่วยให้ผู้ใช้สามารถเปลี่ยนบริการได้อย่างราบรื่น
การบูรณาการ IoT: ขยายขอบเขตการเข้าถึงของเว็บให้มากกว่าอุปกรณ์แบบเดิม โดยรองรับแอปพลิเคชัน Internet of Things ที่หลากหลาย
Web 3.0 ได้รับการตั้งค่าให้กำหนดภูมิทัศน์อินเทอร์เน็ตใหม่ผ่านแนวคิดหลัก โดยเน้นการควบคุมผู้ใช้ ความเป็นส่วนตัวของข้อมูล และประสบการณ์ดิจิทัลที่เชื่อมโยงถึงกันมากขึ้น ความมุ่งมั่นในการกระจายอำนาจ ความไม่ไว้วางใจ ความเข้าใจเชิงความหมาย และการโต้ตอบที่ได้รับการปรับปรุง ช่วยแก้ไขข้อจำกัดหลายประการของเว็บรุ่นก่อนๆ ซึ่งปูทางไปสู่เว็บที่เปิดกว้าง โปร่งใส และเน้นผู้ใช้เป็นศูนย์กลางมากขึ้น
การจัดตำแหน่ง ESG: ส่งเสริมความยั่งยืน แนวปฏิบัติด้านจริยธรรม และรูปแบบการกำกับดูแลที่เน้นความเป็นธรรมและความรับผิดชอบ
อีคอมเมิร์ซที่เน้นผู้ใช้เป็นศูนย์กลาง: อำนวยความสะดวกในการโต้ตอบโดยตรงระหว่างผู้ผลิตและผู้บริโภค โดยได้รับการสนับสนุนจากเทคโนโลยีบล็อกเชน
การเชื่อมต่อระดับท้องถิ่นและระดับโลก: เสริมสร้างเศรษฐกิจในท้องถิ่นในขณะที่เปิดใช้งานการโต้ตอบระดับโลกผ่านแอปพลิเคชันแบบกระจายอำนาจและเทคโนโลยีสกุลเงินดิจิทัล
การเป็นเจ้าของดิจิทัลและความคิดสร้างสรรค์: เพิ่มศักยภาพให้กับผู้สร้างด้วยการสร้างรายได้และการเป็นเจ้าของรูปแบบใหม่ และแนะนำแพลตฟอร์มใหม่ เช่น Metaverse สำหรับการโต้ตอบทางดิจิทัล
